Column 2 - 2016: Mijn collega de ingenieur

Column zoals verschenen in Italië Magazine april 2016

Onlangs was ik een dagje mee naar de bouwplaats met mijn collega Coen. Hij is ItaliaCasa’s man voor alles wat met bouwen te maken heeft en krijgt misschien wel het meest van ons allemaal te maken met cultuurverschillen. ‘Qui lo facciamo così’ ofwel ‘hier doen we het zo’ is een veelgehoorde kreet die nergens anders op gebaseerd is dan op jarenlange herhaling. Italiaanse bouwvakkers missen vaak actueel inzicht. De voortgang van de techniek en de daarbij behorende methodes en materialen is hen vreemd en zo kon het gebeuren dat er die ochtend een discussie was, die minstens anderhalf uur duurde, over de douche. De klant wilde een inloopdouche met op de vloer dezelfde tegels als in de rest van de badkamer maar het was onmogelijk om een douche te maken zonder douchebak. Een zelfde soort discussie herhaalde zich ’s middags over de kleur van de voegen. Die waren altijd grijs dus werden nu ook grijs. De beste man had nooit geweten dat er tegenwoordig ook andere kleuren bestaan. De mening die met verve wordt verdedigd als enige waarheid is vaak gebaseerd op een uitspraak van overgrootvader die als expert beschouwd mag worden. Hij heeft immers ‘aan die enorme brug meegewerkt die de twee wereldoorlogen heeft overleefd’. Maar veegde overgrootvader de bouwplaats aan of was hij de ingenieur die het allemaal bedacht heeft? Dit wordt nooit echt duidelijk, maar gelijk had hij wel…

Het werk van een bouwbegeleider bestaat uit het indienen van projecten bij de gemeente en provincie met als doel een bouwvergunning te krijgen. Maar ook uit het aanvragen en beoordelen van offertes, onderhandelen, aansturen van bouwvakkers en de in dit land uitdagende rol van bewaker van de planning. Een flinke portie geduld en respect combineert Coen met overredingskracht, doortastendheid en kennis van zaken. De Noord-Europese mentaliteit vraagt om helderheid vooraf, duidelijke afspraken en deadlines die gehaald worden. In Italië gaat alles minder strikt en meer met het ritme van de dag. Wat moet je met een ambtenaar die uitlegt waarom een bepaald type woning niet gebouwd mag worden terwijl op de website van de gemeente staat dat er geen belemmeringen zijn? En blijf je serieus tegen de ‘dottore’ met PHD achter zijn naam, die geen woord Engels spreekt maar stug blijft volhouden dat hij is gepromoveerd in Amerika? Je moet als buitenlander sterk in je schoenen staan en je realiseren dat de mentaliteit nooit volledig te veranderen is. Toch komt Coen, die ingenieur is, een heel eind en hij maakt daarbij dankbaar gebruik van zijn titel. Iets waar de traditioneel ingestelde Italianen onmiddellijk ontzag voor hebben. Coen wordt nu alleen nog maar aangesproken met ‘ingegnere’ en dat overigens niet alleen op de bouwplaats, maar tot bij de bakker aan toe.

Ciao, Laura